22 Ağustos 2011 Pazartesi

SÜPER ANNE

not:resim alıntıdır...
şimdiler de bu deyimi pek kullanır olduk eş,dost,arkadas ve ev ortamımızda...

ben hiçbirseye yetememekten şikayet edip dururken,gecenlerde arkadasım daha ne istiyorsun super man gibisin dedi,ehem ehem kem küm  dedim:)))
yok canım o kadar da değil...
hepimiz kendimizce en iyiyiz,süperiz...
kuzey oldum olası zor bir çocuk,asla yemeğini yedir uyut,oyuncak ver oynasın modunda bir cocuk olmadı...
daima beni zorlamayı potansiyelimin çıtasını yükseltmeyi hedef seçti:)
ilk zamanlar bol gazlı ve kolikmi bir bebekti,uyku duzenimiz sıfırdı,bol bol emen emerek uyuyan ve kendine emzik edinmiş bir bebekliği oldu bu tam atmına dokuz ay surdu...
sonralarda biberonu kabullenmesiyle olayı daha az kullanılma moduna indirdik...
bu seferde yemek yemek,mama içirmek ,doyurmak işkencesine nasıl uyutacağız eklendi,türlü çeşitli yollar sonucu çingene beşiği kurmaya ramak kala,uyumayı çözdük,yere yorgan sererek ve etrafına dolu yastı düzerek uyumayı sevdi bizim oğlan...
şuan kuzey tam 16 aylık...
bizim maraton az da olsa yavasladı sayılır...beni anlamak istediği zamanlarda gayet guzel anlıyor,tepkimi biliyor,az da olsa kendince vakit geciriyor,oyun oynuyor...
ben iş yapacağım vakit bana destek olmaya çabalıyor...
gelelim bizim bir günümüze...
sabah gec kalkıyoruz eğer sorunlu bir sekilde uyumadıysak tabi,saat 10.00'dan evvel uyanmayız...
kahvaltı olayımız yok,yapmıyor cunku,bir şişe sut içiyor...yada içmiyor...
benimle kahvaltı yapıyor sayılır,biraz peynır ,recel ekmek tırtıklıyor işte,yanında ıhlamur cayı ile...
bulaşıkları kaldır,etrafı topla derken öğlen oluyor ve bizim bahce muhabbetımız başlıyor,hemen iniyoruz,bisikletine biniyor yada oynuyor,yada koşuyor zıplıyor ona kalmış,ne zaman mızrdarsa o vakit eve geciyoruz,çorbasını içiyor,uyuyacaksa uyuyor...
ben ne yapıyorum o uyurken hemen nete bakıyorum,blog yazacaksam yada nurtıde takılacaksam hemen bakıyorum bazen kalıyorum öle kalkamıyorum,bazen akşam yemeğini savsaklıyorum,bazen her ikisinide yapamıyorum...
uyanınca yıne bahcedeyız...
böle devam eden bir döngümüz var...
yalnız şaşkınlıkla kalakalıyorum ki ben evimin işini kendim yapıyorum,utumu,yemeğimi,çamasırımı,düzenimi,buyuk ev temizliğimde buna dahil...
tek basımayım,ne bana yardımcı bir kadın yada yakınım ne de kuzeye bakacak oyalacak bir allahın kulu var...
bes yıllık evliliğimde bir kez dahi yardımcı bir kadın almadım ev için...kendimi mi eşimi mi bu konuda kutlamalıyım acaba yoksa kv kişisinin bu konu uzerınde ki tutumunumu:)
kendime yeterince vakit ayırmaya çabalıyorum,sacım,basım,banyom,manikürüm vs. kişisel ihtıyaclarımı karsılamayı öğrendim,bunu bir duzene soktum,sokmalıydım yoksa kendimce cok daha mutsuz olacaktım...
mesela ben takığımdır asla ojesiz gezemem,bakımlı olmak oje surmek değil asla bu değil kastım yanlış anlasılmasın ama bazı annelere göre bu bile bir lüks...
azda olsa sacımı kendim düzleştırmeye cabalarım,duzgun görunsun diye...
makjsız dolaşmam demem,bu benim kokoşluğumun bir göstergesimi bilinmez ama makyajlıyımdır...
bu hep böle oldu kuzey yeni doğduğunda böle asla kökune kadar kesmedin tırnaklarımı,ona göre bunu kullanmayı öğrendim:))
kuzey'le vakit gecirmeye cabalıyorum,onunla oyun gruplarına katılıyoruz...
o arkadaslarıyla tam anlamıyla oyun oynamayı bilmesede,kalabalık ortamda yasıt cocuklarla olmak onu gercekten mutlu ediyor biliyorum...
zaten sosyal bir cocuk,buna katkım var mı bilmiyorum ama kuzey iki aylıkken basladı böle toplantı ve buluşmalara...
asla çok çok duzenli bir anne olamadım,onun da zaten süper otesi bir uyku duzeni asla olmadı...
sınırlar koymadım ikimizede,nasıl mutlu olacaksak öle yasadık ve 16 ayı devirdik...
aman asla yatağından baska yerde yatırmam demedim,uyusunda uyansın çıkarız demedim,yolda uyur dedim...
belki hatalıda olabiliri baska annelere göre,ama kuzey bölece her ortama uyum sağlayan her yerde uyuyan bir cocuk oldu...
oğlumla yasıyoruz hayatı,ikimiz paylaşıyoruz vakitlerimizi...
şimdilik iyi gidiyor hersey...o benden,ben ondan memnunum:))
ben tum bunları yapıyorken sohbetımız sırasında arkadasım süpersin ya dedi...
süperlik kavramı herkese göre değişir elbet...
ehhh fena sayılmam sanırım:))))))))
öperim sevgili anneler....

3 yorum:

juli's dreams dedi ki...

bencede süpersinn cnm bu kadar özveri yok her annede şahsen ben çalışan bi anne olarak kendimi çok kötü hissediyorum bu konuda

Unknown dedi ki...

Zaten kitaplara göre davranmaya kalktın mı sinir hastası olup çıkarsın. Düzensizliğin bile bir düzeni vardır dolayısıyla en güzeli her şeyi akışına bırakmak ve takıntılı olmamak. Çocuklar zaten ne zman yemek yiyeceklerini de ne zman uyuyacaklarını da çok iyi biliyorlar. Ben hamakta 2 saat inat ettim salladım da gözünü kırpmadı bir kere.

özgekuzey dedi ki...

bahar gelince: hepimiz bir sekilde idare ediyoruz kendine haksızlık etme bence tatlım...

missred:çok haklısın arkadasım