çokkkk uzun zaman sonra ilk kez tek başımaydım...
evlilik yıl dönümü bahanesi ile hediye bakmaya karar verdim,kuzuyu uyuttum,zaten annemlerde olmam buna avantaj oldu...uyuttum ve hemencik hazırlanıp çıktım yola...öncesine gelelim unutmadan ama, cantamı boşalttım,bezler,mama,artı kıyafetler falan fişman cantam oldumu hafif bomboş...
kocaman çantam elimde ,kolumda savurdum durdum...
puset surmeden yada kucağımda kuzey olmadan yurumek ne tuafmış allahım,boşluktayım sanki...
afalladım önce,ellerim kollarım bana fazlalık gıbı geldi,koyacak yer bulamadım,canta tasımayıda unutmuşum zaten,acemi yeni yetmeler gibiydim...
kimse beni çekirtirmeden,kuzey ağlamadan,acele etmeden,bakına bakına ,araya taraya keyıflice alışverişimi yaptım...stres attım resmen ya,bayaca rahatladım...
arada sırada insan böle kaçamaklar yapmalı bence . hele ki çalışmıyorsanız ve tam zamanlı bir ev hanımı,tam zamanlı bir anne iseniz bu bünye acısından da tamamen bir ihtiyac ,ben tam 16 ay vicdan yaptım,bırakamadım.
aklım hep ondaydı...
eşim de saolsun bu konuyu yenmem için bana hiç yardımcı olmadı...
ben kafamı kurcalayan bu konu üzerinde tam 16 ay yoğunlaştıktan sonra,dun ona sormadan,sölemeden fikrimi hayat gecirdim...uyuttum onu ve babanneme bırakıp çıktım...
tam üç saat uyumuş oğlum...ben gelene kadar taki ben eve ulşaıp zile basana kadar hemde...
buaradan da canım oğluma tesekkur ederim...
aklım ondaydı evet ama bunu aşmalıydım,zordu benim için,çok kez elim telefona gitti,çok kez arayayım bir sorayım bakayım acaba uyandımı yada beni arıyormu diye sormak istedim ama yendim kendimi...
altı ustu üç saat yanında olmayacaktım...
veeee hiç aramadım...indirimde ki ürünlere kafamı gömdüm...
işte benim ilk tek başımalık maceram...
inanıyorum ki devamı gelecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder