ABLAYDIM...ANNE OLDUM...

ablalık çok elzem bişiymiş ben gün gectıkçe  daha iyi anlıyorum bunu...
ilk başlarda hiç o kadar anlamamıştım
ablaydım işte...
zorluklarını bilirdim eskiden,sıkılırdım üstelik...
annesimiyim ben derdim kendi kendime erkek kardeşim için,banane derdim...
bilemezdim o doğduğunda hayatım bu kadar değişecekmiş...
ben ilkokula gidiyordum hayatımın ilke erkeği,aşık olduğum miniğim dunyaya geldiğinde,bilmiyorum tabi nedir ablalık herkez bana sen buyudun artık özge bak abla oldun,kocamannnnn oldun diyordu...
hastaneden eve gelince şöle bir baktım,gitsin bu demişim...her çöpçü gelişinde verelim onuda demişim...
o ağlarken daha cok ağlasın diye bas bas tepiminmişim,öle tombul boğazlı bir çocukmuşum ki,yemeden içmeden kesilmişim,kıskançlık eritmiş beni...
aradan zaman geçince ablalık vazifemin gereğini yapmışım ismini ben koyacağım diye diretmişim...o vakit ozon orhon diye bir şarkıcı vardı yeni çıkmıştı,ortada kuyu var yandan gec diye sarkısı vardı evin içinde bas bas onu sölerdim,tutdurmuşum ''ozan'' olacak adı...
kimse ses çıkarmış ailecek üzülmüşler ama karışmamış kimse ve ''ozanım ''olmuş...
büyüdükçe zorluklar artmış,sen ablasın kızım ağlatma ver kardeşin oynasın
-ablasın sen,yazık ama bak ozan küçük daha bilmiyor kumandayı ver kardesine
-hadi gidin çizgi film izleyin
-özge ,ozan ağlıycak ama sen öle yaparsan oda isteyecek olmaz
-dondurma yeme kardeşin ister küçük o daha
-hadi gitme sokağa yada kardeşinide götür birlikte gidin
-onada bir kağıt kalem ver oda yazsın ablası bak özeniyor senden (ödev yapmaya çalışıyorum)
-eve arkadaslarım gelmeye basladı büyüdüm tabi 11-12 yasımdayım,ozan çığlık kıyamet ağlıyor bende odaya giricem banane,annem bana bağırıyor,alsanıza kızım cocuğu ne yapıyorsunuz gizli gizli allah allah...ağlatma yazık...:)))
-dışarı cıkıcam dahada büyüdüm,annemden tepki,özge olmaz kardeşinide götür,yoksa gidemezsin,ekürüm gibi heryered birlikteyiz tabi:)
-ozan kıyafet gıymez annem aynısından alır bak ablanda giyiyor ama,biz sokakta iki kardes salopetlerle dolanıyoruz edi büdü gibi...

 dayımız ve teysemiz:))

-büyüdükçe ikimizde farklılaştı dünyalarımız,anlayışlı olan ben gün gectikçe onun büyüme sevdasını izledim gizlice...kavgalar,didişmeler başlamıştı,artık benimle olmak yerine kendi arkadaslarını seciyordu,kankam,yoldasım,alışkanlığım benden uzaktı artık...
yolumuz ayrılmıştı işte buraya kadar özge dedim...
evet,sen yanından ayırmadın,gezdniz,dolaştınız,fedakarlıkların sonucu bu...fena olmuştum aslında...
arkadaslarıyla kahkaha atarken bana off abla ya diyordu...
onlarla dışarı cıkarken bana sen gelme abla erkek erkeğe takılcaz biz diyordu...
anlayış gösterdim,çok üstelemedim...
derken ikinci bir haber,beklenmedik bir haber,bir süpriz...
ikinci kez abla olacaktım....
herkez hayırlısı olsun diyordu anneme,yaşı ilerlemişti,bizler büyümüştük ozan'a göre önemi yoktu kız olmuş,erkek olmuş ama bana göre vardı,kız istiyordum ben,teyze olacaktım çünkü...
işte onunla öğrendim abla olmayı,ablalığım pekişti,ben küçük anneydim.herkez öle sölüyordu çünkü...
elime doğdu kuzum...
ben bekledim sancılarla annemi,doğuma girdim,kanlar içinde çekik gözlü japon balığım geldi dünyaya...
ben kucakladım annemden önce yeşil örtüler içinde onu...
ben kokladım...ben sabahladım 40 gun basucunda...
kuzum oldu,anne oldum ona...
ozan abi olmuştu ama ben anne olmuştum...
şimdi tam 10 yasında benim küçük kızım...adını yıne ben koydum''helin'' olacak dedim...küçük kuş yuvam benim...onun içlenmesi benim hamiel oluşumla basladı...
kuzey doğdu o benim ozanda yasadıklarımın hepsini şimdi yasıyor...
küçük teyzoşumuz:)
teysesi sen yapma bak oda yapacak,sen gitme oda gidecek,falan filan...
ama ben şimdi abla değilim...
büyüdüm...
hepsinin annesiyim...
benim bir değil aslında üç evladım var...
ne mutlu bana:))