21 AYLIK KUZEY

büyüdün annecim ,kocaman oldun...
tam tamına iki yasına gıreceksın gözümün nuru...
büyüdün abi oldun ama bazı seyler değişmeyince değişmiyormuş be annem...can cıkar huy cıkmaz demişler ya aynı...hani bebişken nasıl kolikli,huysuz,ağlak bir moda isen şimdide hıc değişmedin,katmerlendin aksine...
azcık dillendin birde,anne derken her ses tonunda sölüyorsun artık,yakınmalarının içine birde sürekli ve artarak anne anne anne anne demelerin eklendi,önceden ah ban abir anne desen kuzum derdim,şimdi de oğlum ne olur anne deme artık diyorum:)))
yıne aynıyız biz,asla tek basına oynamıyorsun birseye senın dıkkatını cekmek için elli fırın ekmek yemek gerekli,or bir bebektin,zor bir cocuksun annecim...gun gelirde eğer okursan bu yazılanları annenin ne kadar zor büyüttüğünü anlarsın seni...huysuz kelebeğim benim...
hala sol yanımda tasıyorum seni,kolları 13 kiloyu tasıyacak kadar kuvvetli olmasada,boyun fıtığım katmerlenip,ağrılarım zirve yapsada,yaptığım yemekler artık asla lezzetli olmasada,evim derli toplu ve temiz olamasada,hep bir yığın ütüm ve camasır makınasına atılacak bir dolu sepet çamasırımda olsa ne yapayım,seviyorum bebişim seni,sende böle büyüyeceksin ...
dedene benziyormuşsun aynı biliyor musun,deden de senin gibi huysuz,ağlak bir bebek ve zor bir cocukmus...
babanem kuzey'i gördükçe bana diyor ki sanki baban yenıden büyüyor gözümün önunde özge diyor...
ne yapalım çekmişsin işte:))) eee yabancıda değil sonucta
şimdilerde sana bir puset almak istiyorum kuzum,neden derseniz hala yürümemekte ısrar ediyor kuzum,zaten cok gec adım atmıstı,şimdi de öle tembel ve hazıra alıştı ki yürümek ve koşmaktan keyif almıyor benim için bir yerden bir yere gitmek eziyet gibi,hep kucağımda çünkü...
hele ki en zoru köprü çıkmak,ter su içinde kalıyorum ve artık dermanım kalmıyor kollarımda,birde kısın sırt cantası,kabanı ve kendini salmış rahatca kucağımı mesken tutmuş bir bebek olursa...
hala uyum sorunu yasıyoruz,bize kim gelse kucağımızdan inmiyor,oyuncaklarını vermek istemiyor,haaa asla ve asla ona dokunulsun istemıyor,akranları ile oynarken temas içinde olmazsa eğer cok mutlu ama kazara bırı ona dokundu,öpmek istedi yada sarıldı vay halimize....
oysa ben onu küçücükken basladım oyun alanlarına,arkadas gruplarına sokmaya,hep sosyaldi kuzey...
hep dısarıda bır kalabalıktaydı...
daima yanında tanımadığı yüzler vardı,asla ben onu eve mahkum edip de böle soyutlanmıs bir sekilde büyütmedim ama demek ki çocuğun içinde var o cool olmayı secıyor:))
zor alışıyor,insan ayırıyor sevdiği bir kişiyide acayıp sahipleniyor yalnız ben bunları anlatırken hafıften bırde gülümsüyorum,hehhehe aynı ben çünkü:)))
bizden şimdilik böle son durumlar,haaa foto eklemeyı cok ısterdım ama ne yazıkkı yok...
bide ben farkettım ki son zamanlarda hıc yorum gelmiyor yazılarıma ,bir yerde ben hatamı ettım acaba???