gün geçtikçe büyüyorsun bebeğim,hayatım zamanım herseyımle seninim.ertelenmiş bir dolu yapılacaklar listesinin en başını sen kaplıyorsun,hiç birseye vaktım yok,yetemiyorum da zaten...
ne cıkar...baban bile boşverrrr,bırak yemek olmasın,bırak ev kirli olsun,bırak gıyecek ütülü gömleğim olmasın sen kuzumla ilgilen ,o keyıfl olsun,bana yeter diyor...
bugun cok zor bır karar alıp saclarını kestırmeye kuaföre gittik,babanın ısrarı uzerıne özellikle bebek kuaföru bulundu,binbir rica minnet,araya sıkıştırdık seni, zira öle kalabalıktı ki...
biliyordum huysuz olacağını ,ağlayacağını ama sen bayaca abarttın bebeğim...için çıktı ağlamaktan,sabit durdun,kıpırdamadın ama sicim gibi yaşlar süzüldü gözünden,hıçkırıklara boğuldun...
tabi o sırada sana türlü şebeklikler yapmaya çalışan annen ise neredeyse kalp krizinden gidecekti,ağlayacaktım kendimi zor tutdum...
bebekliğin geldi gözümün önüne,kapkara sacların,ölesaclı bir bebektin ki...hiç dökülmedi 14 ay boyunca,lüle lüle oldular,uzadılar,ama gözüne gelmeye baslayınca ve sıcak havada seni iyice bunaltınca karar verdk babanla,böle olmaz dedik...
dün akşam banyo yaptırırken sana,son kez sevdik uzun saclarını,son kez taradık ,kuruttuk...
oysa ki hp hayalimizdi uzun saclı oluşun ama son bebeğim bir daha kesilmiycek bu saclar...aldım kesilen saclarını,sevdim,koydum poşete...
hatıram onlar benim,senin bebekliğin,mis gibi kokan lülelerin...
can oğlum...
büyüdün be...
gitti o suratındaki bebeklik ifadesi,adam oldun...
yakışıklım benim,git gide dayına daha da benzer oldun kuzum...
