YORGUNUM DOSTLARIM....

çokkk yorgunum çok....zaman hızla geçti ve ben kuzey'in bebekliğine dair kafamda hiç bir sey canlandıramıyorum,yüksek gerilimli bir ve bol depresyonlu bir lohusalık ,acayip ötesi kolikli ve gazlı bir bebek...uykusuz gecen geceler...sinir kat sayılarımda artış...birde üstüne üstlük benden fazla lohusa olan menepoz döneminde yoğun ilgi bekleyen ,her söze alınan,iki anne....(aradakileri saymıyoum bile)
neyse; sonuç itibari ile kazasız belasız atlatılmış bir altı var elimde...
bugun aşı olmak için sağlık ocağına gittiğimde biraz da olsa ne kadar şanslı olduğumu farkettim...
tiz bir şekilde ağlayan minnacık yeni doğmuş bebeleri görünce içim rahatladı bende bu yollardan geçtim vay be zaman ne çabul geçiyormuş dedim....
eşimle göz göze geldik,özge bu hali daha kolay değil mi dedi...
evet bu hali daha kolay ban kalırsa daha da kolaylaşacak zamanla ,büyüyecek çünkü...
büyüdükçe derdi de artar diyorlar ama olsun ben dört gözle bana tepki vereceği,konuşacağı,oyundan anlayacağı,yemeğini kendi yiyeceği gunleri bekliyorum...

en önemlisi de şu uyku sorunu...
uykusu geldiği vakit yatağında mışıl mışıl sorunsuz sabah kadar uyusun istiyorum bu gunleri görmek için bekliyorum sabırsızlıkla...ne bileyim en azındn masal okurum,ninn sölerim,yanına uzanırım ama sorunsz uyur bir şekilde ...şuan diş mi çıkarıyor yoksa huy mu değiştiriyor bilmiyorum ama bir geçi döneminde olduğumuz kesin,ek gıdalara geçmiştik ama bir duraksama yaşıyoruz hala ev yoğurdu yemiyor ama doktordan kocaman bir talimat aldık kesinlikle keçi sütü il mayalanış ev yoğurdu yiyecek ve bunu tutdurmayı beceremeyen beeriksiz anne için baba tarafından yoğurt yapma makinası alınacak...
her anne ev yağımı yoğurtla evinin bütçesine yarar sağlarken benim gibi becerisizlik abidesi kadınlar ise artı bir masraf sağlar...
her neyse sonuçta ev yoğurdu yiyecek bu bebe işte ....
kesinlikle sebze çorbası içecek ötesi berisi yok,sevmiyor ,istemiyor,ağzını açmıyor,püskürtüyor yok...
damak tadı oluşmamış bir yaramaz için sevmiyorum mazereti kabul edilemez...
altı aylık bir bebe olaraktan bizde ekmek yiyen bir canavara dönüştuk...
baya baya kemiriyor hoşuna gidiyor ,yerken hırslanıyor elinden aldığımda ağladığı ilk şey ekmek oldu...
oburiks oğluşum  benim....
aşılarımızı olduk huysuzlukta tvan yapmış durumdayız...
ben hiç bir seye yetemez oldum...evi görmenizi isterdim lunapark gibi ,oyuncaklar falan her yerde...
her yerde kuzeyin bir esyası ...
birde kamyon çıktı başıma salonun ortasında kamyonumuz eksikti oda geldi tam oldu...
onsuz uyumaz oldu...yürüteçimizi es geçmiyim oda afilli bir sekilde durmakta...
çok aktif bir bebek pire gibi maşallah...ama ben çok yoruldum altı aydır nefes alamadığımı hissediyorum...
tek başına bebek büyütmek ne zormuş...
kimseye bırakamıyorum ,bes dakika bile bensiz durmuyor bebeğim....
yorgunum,yalnızım,boğuluyorum...depresyona mı giriyorum hafiften hehhehe:)))
her neyse genede hamdolsun sağlıklı bir bebeğim va bu zamanlarda geçecek inşallah...
şimdi beim için oyun arkadasları edineceğim ,ilerisi için baya faydalı olacağını düşünüyorum...bakalım ilk tanışma bu hafta olacak detaylarla buradayız yıne ....bir kata foto ekleyelim bakalım kuzi paşa büyümüşmü...