bu sabah kocişle sevgi üzerine konuşuyoruz...biz daha 2,5 aylık anne babayız,hayatımızı yöneten muhteşem bir varlık var dünyamızda.amacımız artık ona sahip olabileceğinin en iyisini sunmak hayatda,ona dair ne varsa sorgusuz sualsiz gercekleştirmek istiyoruz.belki standartları çok yüksek bir yaşam sunayabiliriz,ama her anne baba gibi bizde en iyi okullara gitsin,en kaliteli eğitimleri alsın isteriz,gönül neler istiyor.
tüm bunları sınırlı sayıda sunabilsekte,ona koşulsuz-şartsız,uçsuz bucaksız sevgimizi verebiliriz.onu biz istedik biliyoruz,bilinçli ebeveynleriz.o bizim yaşama sevincimiz,ona duyduğumuz sevgi tarif edilemez paha biçilemez,her anne baba içinde aynısı geçerlidir zaten...
ama bir gün olurda sevgimiz ikimiz içinde biterse bu evladımızı nasıl etkiler,konu bebeğimizse hangi sınırlarda bencil olabiliriz.sınırlayabilirmiyiz ona olan ilgimizi,sevgimizi,şefkatimizi...
sadece kendimizi düşünürek mi devam ederiz hayatımıza...
bir çocuk ne olursa olsun hakediyor sevgiyi,sevgi dolu bir yuvayı...
ben ,kuzey sevgi dolu bir çocuk olsun istiyorum,insnları ,doğayı,hayvanları sevsin ,değer versin.özünde sevgiyle büyüsün...
yaşamına kattığı insanlara seni seviyorum lafını kolayca söleyebilsin,içi dışı,özü sözü bir insan olsun istiyroum...
ben bunları sadece istiyorum,temenni ediyorum...
ama şunuda biliyorum sevgiyle büyüyen bir insan da sevgisini sınırsızca sunabilir herkese...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder