27 Mart 2010 Cumartesi

SON 22 GÜN....

bu sefer içimizden yazmak geldi yazıyoruz...son günlerimiz artık bebeğimle....sonrasında o benşm kollarımda olacak inşlh....duygularımız tarif edilemez...artık oturmak kalkmak,çoraplarımızı giymek,kıyafetimizi değiştirmek,banyo yapmak,tırnak kesmek bile inanın tam bir çin işkencesi....ben yardımsız yerimden kalkamaz duruma geldim,yarın doktor kontrolümüz var bakalım doktor teyzemiz bu sefer ne diyecek,artık doğum konusu kesinleşmiştir sanıyorum sezeryan olacaksam da bu hafta gün vermesi gerekir zaten...bakalım benim küçük meleğim kaç kilo almış,ben onu besleyebilmişmiyim,suyumuz nasıl,nst de sancı durumumuz nasıl hepsini bir öğrenelim...bebişim bu sabah bize dirseklerini gösterdi,sabah sabah babası ile şok olduk,tam kamerayı almaya gitti ama oğlum öle inatçıki ben kameralara oynamam dedi:)))) mümkün değil tık yoktu....nese babamız işe gitmek zorundaydı bizde yatamadık sanırım acıktı oğlum dedim yemek falan yedik...bel ağrılarım çok sıklaştı ,tahammül edemiyorum buna eşlik eden kasık ve karın kramplarım var,saat olarak hiç tutmadım ama bel ağrım sürekli kasılmalarda farklı sıklıklarda gelip geliyo...randevumuza daha olmasına karsın ben artık tahammül edemiyorum minik oğluşum nasıl acaba ,nst miz nasıl çıkacak biran önce bakılsın...yarın kendimiz için foto gunu yaptık tüm sevdikelrimiz ile kuzey gelmeden resimler çekincez....bakalım doktordan gelelim yarında bilgileri yazarız şimdilik bu kadar...

1 yorum:

Unknown dedi ki...

bloggerlardan herkes doğurdu nerdeyse bi senle ben kaldık:))) Hayırlısıyla kavuşsak minişlerimize gerçekten hareketlerin kısıtlanması, ağrılar vs. insanı çok geriyor. Sabah iyi gibi oluyorum akşama doğru bitiyorum, geceler zaten tam bir işkence. O kadar uykum olmasına rağmen bir o yana bir bu yana dönmekten, boynumun belimin ağrısından uyuyamadım.