13 Kasım 2011 Pazar

NE SENDROMMUŞ YA!!!

selam!!!
şükür kavuşturana değil mi?
çok uzun zaman oldu yazmayalı,kafam da biriktirdikçe çoğu şeyi bir bir siliniyor zamanla,o anda kağıt kalem de olmazsa işte durum bu...ben dertlerimden en vahim olanını yazmak ,dertleşmek istedim...eminim ki vardır aranızda aynı durumu yaşayan çocuğu iki yaşında olmuş olan...
zor ve meşaketli şeymiş anacım iki yaş anası olmak...
nemenem bişiydir bu ya,aynen ergenlik tarzı bir olay...anlaşılmıyor ,anlatılmıyor sadece yaşanıyor...
kuzey 19 aylık artık...
girmesi beklenen iki yaş sendromuna adım atmış bulunmakta kendileri...
zor bir süreç,anne ve baba için ise yıpratıcı...
tanıyamıyorum oğlumu,huyu-suyu herseyı değişti...ona nasıl ayak uyduracağımı şaşırdım...ne yapsam da mutlu olsa ağlamasa,en azından ağlamadığı zamanlarda mızırdanmak durumunda kalmasa ...
şu ara herşeye çığlıklarla cevap vermekte,istediği şey olmadığında kendini korumaksızın yere atıyor,kafası gözü nereye gelmiş umrunda değil,belli canı yanıyor ağlıyor,eğer ki bırak ağlasın susar elbet diyip kendi haline bırakırsak ki vay halimize arkadaş!!!
işte o vakit toparlayamıyorum kuzey'i.o nasıl bir ağlamaktır,kusma derecesine varana kadar...
dediği elbet oluyor eninde sonunda... kendi bildiği doğrusunun yanlış olduğunu öğretmek ''atomu parçalamak''kadar güç şu sıra,hele yapma oğlum demek kuzey ile bir iç savaşın başlangıcı...
sürekli tepkili,sürekli el havada ,eğer ki sinirini alamazsa şiddet eğilimi içine bile giriyor ama bu asla çevresine yada oyun arkadaşlarına karşı olmadı sadece anne-baba-anneanne-dede gibi çok yakın çevresine...
öpüyoruz,yapma oğlum diyoruz,seviyoruz ,cici diyoruz yok yok yok,o bildiğini okumaktan asla geri kalmıyor...
uyku saatleri şaştı hiç bahsetmek bile istemiyorum bundan,beni en çok yaralayan ''yemek yeme'' problemi...
asla ve asla kahvaltı öğünü yok,yemiyor,sevdiği bir şey yoksa masada ağzını açtıramazsın zaten...
mis gibi vitamin dolu çorbaları yemediği için kaç kez döktüğümü ben bilirim,ağlama noktasına gelerek...
sadece süt var hayatında,süt ile yaşıyor,aç ama doymuyor tabi bölelikle bol huysuz oluyor...
çare bulamadık şimdiye kadar,neler yapmadım,sevimli hallere mi getirmedim yok işte...
yaşamayan bilemez çok zor...
sürekli dip dibeyiz,sürekli kucağımda,kafamda...
yapışık ikiz gibi olduk artık,onunla wc'ye gıtmek durumunda kaldığım zamanlar dahi oluyor ,o derece...
asla yürümek istemiyor,adım atmasın aman paşam yorulur 19 aylık oldu hala kucak tepelerinde,yaşıtları koşturmaktan keyif alırken bizim ki hala bebeler gibi kucağımızda...
elinden tutup ne zaman yürüyeceğiz birlikte acaba...
birde bu duruma sürekli salça olan aile büyükleri var,sen yaptın bu çocuğu böle,bırak azcıkda yürüsün,bacakları açılsın,ama sen alıştırdın kendine, ya siz geldiniz de öcümü dedim ben çocuğa,gelmiyor işte kimseye,sevdirmiyor kendini ben mi öğütlüyorum at kendini yerelere oğlum diye...bide bunlarla uğraş dur...
oysa ki elimden gelenin fazlasını yapıyorum biliyorum,kimsenin de anneliğime laf edecek tavırlar sergilmesini istemiyorum zaten sendromlu bir çocuk annesiyim ,bu geçiş süresini ikimiz içinde en az yıpratıcı olarak atlatmak istiyorum,bırde bu duruma salça olanların en yakınım,ailem  dediğim kişiler olunca işin rengi dahada değişiyor...
bu da geçecek,atlatıcaz...
önerileriniz varsa daima açığım...
bu yollardan geçeniniz vardır eminim...
sevgiyle kalın sevgili annelerim...

1 yorum:

dennis dedi ki...

yemek ve kucak konusunda sizi o kadar iyi anlıyorum ki! uyku konusunda melekti benim kızım bir yaşına kadar, şimdi iyi uyuduk dediğimiz gece en az 3 kez uyanmış oluyoruz. aile büyükleri konusunda ise "ahhh, ahhhh" demekten başka söz bulamıyorum. Ama şu da gerçek ki her geçen gün sevimlilikleri artıyor, daha da çok bağlanıyoruz bebeklerimize. Bugünler geçecek diye teselli etmek istemiyorum ne sizi ne kendimi. Dertlerin biri bitse başkası başlayacak çünkü, öğrendim artık. Keyifli yanları görmeye çalışmak, keyif almaya odaklanmak bir nebze kolaylaştırıyor işleri. İleride bugünleri çok arayacağız diye düşünüp tadını çıkarmaya bakıyorum 18 aylık kızımın, herkese de aynısını tavsiye ediyorum.