NURTURİA KIPRAŞMASI-yıne:)

uzun zaman gecmedi aradan:)
ben hazır annemdeyken bir kez daha bir araya geldik...
bu sefer yeni tanıdığımız anneler de oldu grupta hersey yıne superdi...
biz oğlumla çok keyıf aldık...
işte size bir kaç kare...bu da böle guzel bir anı kalsın blogumuzda...

burada ben bilerek bu pozu verdim,seviyorum deliliği:))) içimde hıc buyumeyen bır cocuk var...

NURTURİA KIPRAŞMASI

 ey sevgili anneler;
ben hayatım da tanıdığım ,bağlandığım,sevdiğim kadınları hep net ortamından buldum...
hiç pişman olmadım şimdiye kadar da...
karşılıklı birbirimizi pek çok severiz:)))) hehhehe...
neyse bugun yenı yenıden bir kıpraşma daha yaptık,toplandık yanı,bu kıprasma deyımı nurtıden takıldı dilime...
annemler de toplandık cok keyıfli bol cümbüşlü bir toplantı oldu...
sohbetler bolcaydı...bebeler deseniz bayaca kudurdu...
acayıp lezzetli mamalar yaptık kendimize,bebeler için ise ben somon balığı corbası yaptım menude bu vardı bu sefer...
kesinlikle hayatınızda nurturia yoksa gelin diyorum başka bir sey demek istemiyorum...
ben iyi ki ,iyi ki gelmişim,çok svegili kadınlar tanımışım...
yüreği guzel annelerim benim...
NURTURİA KOCAMAN BİR AİLEDİR
lütfen bu sözümü yabana atmayın...
pişman olmayacağınızı temin ederim ve hatda hatda garanti veririm bu kadra da net sölüyorum gerisini siz düşünün gariiiii:))))

ANNELİK BİR NEVİ DELİLİK:)))

bunu anne olmadan önce söyleyenlere saçmalamayın be derdim...
ne alakası var yani...
bu bir seçimdir,delilik ise sizin elinizde,germeyin kardeşim kendinizi rahat olun derdim...
büyük de konuşmuşum ben belli,bas bas ne bağırıyorsun kadın çocuğa anlıyormu ki yada aaa ne o öle yeni moda saçların pek yakışmış diye güldüğüm annenin elektriklenmiş saclarının aynısının bir gunde bende de olacağını hiç düşünmemişim...
ben ''huni''mi çokkkkdan giydim anneler,arkadaslar,dostlar ...
kuzey bilen bilir her daim zor bir cocuk oldu...
ben hiç bir vakit oh be ne kolay büyüdü bu bebe diyemedim... hiç bir zaman cok sessiz benim cocuğum varlığı yokluğu belli değil evin için de diyemedim...
asla beşiğine koyduğum vakit sorunsuzca uyuyan ,sessizce uyanıp bunu belli eden bir cocuk olmadı...
büyüdü artık...
zaman geciyor hızlıca...
ve ben her gecen ona biraz daha aşık oluyorum...
hayatımın tek bir yünü var artık''kuzey''...
bakışlarım,düşüncelerim,duygularım,isteklerim,beklentilerimin tek bir adı var''kuzey''...
onsuz bir yaşam boş anlamsız ...
evet delirdim,beni delirtmeyi ve kafama huni gecirmeyı basartan da kuzey:))))
olsun pek yakıştı ama ...
size delirme noktalarımı anlatayım a dostlar:
gecenlerde poğaça yapma girişiminde bulundum,hamuru mayasız bır hamur olacaktı ama kuzey sayesinde mayalı bir hamur olmayı basardı:))
elimin hamurlu olusundan istifade eden yaramaz,buzdolabını actı ve bir şişe suyu yere fırlattı,bir cığlık kıyamet tabi bende kuzeyyyy pırr kaçar:)
ıtına ile babaanneye teslim edildi ve ev temizlendi dip bucak,zira evde ayakkabı gıyen bır cocuk değil kendileri.
yıne poğaçanın basına gectım,bu sefer kuzeyı tezgaha oturtdum yanıma,tezgahın kenarında duran yumurta sarısına elini bocalamış ve kafasına yuzune bir sanıye içinde boca etti,yıne ıtına ile sinirlerimi zıplatmadan sildim yıkadım yeni kıyefetler gıydırdim...bu arada ben elli kere poğacanın basından kalkıyorum tabi...
bu sefer yere çaydanlık koydum oynasın dıye nereden buldu bes dakika içinde bilmiyorum,bulaşık makinasının tabletlerini bulmuş acmış ve eline değmiş ağlıyor yıne kızmıycam sınırlenmıycem dıye dıye yıkadım  ama kendime kızıyorum şimdide allah benı ne etmesin emi diyorum,akılsız anne diyorum ne işi var deterjanın orada diye...
her neyse poğaçaları yaktık zaten,basına gelmeyen sey kalmadığı ıcın olacağı buydu...
benım pc bozuk uzun zamandır mesela,şarj aletının içini yakmış takıp cıkarmaktan,evde bunalım takılıyorum suan allahtan anneannedeyız...
bu postuda yazarken inanırmısınız tam elli kez kalktım yerımden,aaa yeter ama taslak halinde duran post benı gıdıklıyor hemen yazayım diyorum hop bişi cıkıyor...
haaa birde ne çıktı şimdi biliyormusunuz?
kuzey bey poğaca yada simitde susam veya corekotu varsa onları itina ile cıkartıp kulağına sokmaya cabalıyor,allahtan ki erken farkettım ve bır daha eline bu tarz seyler vermıyorum ve her dakika yanındayım cok korkuyorum endişe ediyorum ya farklı nesneleride kulağına yada burnuna sokmaya calışırsa allah korusun ne yaparım ben...
zaten cozutmuş bir 18 ay bebesi mevcut elimde...
dur durak bilmeyen,aman vermeyen,soluksuz bırakan ve beni deli eden...
anne ve baba cocuklar için modeldır doktorumuz,hersye okey tamam...
ama biz evde birbirimizi severken asla bunu vurarak ,ısırarak yapmıyoruz,asla sesimizi yükseltmıyoruz,tepkilerimiz daima ölçülü ve düzeyli.
onun daha 1,5 yasında olduğunun bilincindeyiz,tabi ki coğu seyi anlatamıyor daha kelimeleri bile doğru duzgun sölemiyor yürümesi cok gec oldu konusmasıda böle gec olacak biliyorum,fakat derdini anlatamadığının yanı sıra beni gercekten anladığının bilincindeyım...
yapma dediğim zaman duraksıyor ama inadına yapıyor bazen ona söz gecırmek yada bır sey anlatmak ölüm gibi,gecenlerde oyuncak mağazasına ona bilinçlenecek bilgilendirecek zekasını geliştirecek oyuncaklar almaya gıttık denemeden alamk istemedim,oyun alanında tum oyuncakları denedik,ama kesinlikle işe yarar bişi alamadık,çıktık...
sanırım bır donem bu gececek,atalatıcaz inşlh dıyorum...ve artık bu postda son vermek istıyorum kuzey yıne uyandı cunku..
kafamda dağıldı bayaca zaten guzel bır foto paylaşır kaçarım:)))

ÖYLESİNE...

içim taşıyor biliyor musunuz..
konuşmamaktan,derdimi anlatamamaktan yorgunum...
okuyorum,anlıyorum,anlatamıyorum ya bu beni yoruyor işte,yutkunuyorum ama hazmedemiyorum...
bir tek ben bu kadar hassas olamam diyorum,karşımda ki de benim söledikleriminden etkileniyor diyorum,ben öle vara yoğa konuşamıyorum işte...
net alemi:////
hangi ara bulaştım sana,hangi ara aldın beni içine,ne ara bırakırım seni bilmiyorum...
tamam bana katdıkların fazlası ile var,canım dediğim dostlarım,asla vazgeçemem dediklerim,olmazsa olmazlarım,iki kelam edip mutlu olduklarım var...
ama...
amalar büyüyor içimde...
pişmanlıklarım var benim,keşkelerim var,olmasaydı dediklerim,tanımsaydım dediklerim var...
beni yanıltanlar var...
hadi beeee dediklerim var...
canım değilmiş,deymezmiş dediklerim var...
pişmanlıklarım var,yapmasaydım dediklerim var,hayatımdan cıkarmasaydım dediklerim var...
bunu yazıyorum çünkü cok doluyum,yazıyorum çünkü derdimi kişilere anlatamıyorum,yazıyorum çünkü kişilerin ruh durumunu okuyorum,derdi var diyorum ben bir kelime ile zincirleri kırmak istemiyorum
ama en cok kırılan ben oluyorum...
yol ayrımına cok geldim ben...
eyvallah dedim,çektim gittim...
sevgiyi,sevilmeyi,değer görmeyi,baska dunyalarda buldum...
kocaman yürekli kadınlar tanıdım ben...
aramasamda,arayan soran merak eden kadınlar...
derdim var ihtiyacım var dediğimde beni yuz yuze tanımadan telefondan sesimi duymadan ''al arkadasım,yeter ki ihtiyacını gör,işin görülsün'' diyen kadınlar tanıdım ben...
bana özgem diyen,delisin diyen,yüreğini seviyorum ben senin diyen,seninle sohbet etmek etmek ne keyıfli,sesin ne kadarda yanıltıyor insanı ben böle naif ses tanımadım diyen kadınlar tanıdım...
bir selamımla '' canımmmmm cok merak ettik seni '' diyen kadınlar bunlar...
aksileri de olacak tabi ki,sanal ortam diye boşuna denmiyor...
hayat akıp gidiyor,ben bundan sonra nerede mutlu olursam orada olacağım...
beni sevenlerin yamacıdır huzur noktam...
yanıldıklarım mı yıne olacak hayatım da...
yıne selam edecğim onlara,yıne konusacağım...
ama cok sey öğrendim ben...
net alemi cok sey katdı yüreğime...
yüreği yüreğime değen annelerim,ben sizi seviyorum...
yol beni nereye götürürse oraya kadar sizinleyim...
kocaman bir yüreğim var benim...içinde milyonlarca tanımadığım anne gizli,herkeze yer var...
annelik paylaşmaktır,annelik birikimdir,annelik bir baskasının cocuğunu merak etmek,görünce heyecanlanmaktır...annelik mi...anne olunca anladığım cok sey var işte benim...
annelik affetmektir,annelik anlamaktır,annelik erdemdir...
tüm anneler ,uzağımda ,yakınımda,sanalımda,gerceğimde,özümde ,kalbimde varolan asil kadınlar...
hepinizi ayakta alkışlıyorum ,iyi ki varsınız....