23 Ocak 2011 Pazar

KUZUMUN YENİ ARKADASI YANKI...

her zaman yeniliklere açık olan ben,yine bir buluşmaya katıldım.ama bu sefer ki merakım öle büyüktü ki.
hem nurturia ,hem de blog arkadasımı görecektım.
9 ay boyunca bir fiil her anına şahit olduğum,onunla sevinip ,üzüldüğüm ,yankı bebeği görmek beni baya heyecana sürüklemişti.
işte ilk karşılaşma:)
gayet sıcak,candan,samimi.ben zaten tanıyordum onları,biliyordum...
birlikte kahve içmeye gittik,biraz laflıycaktık,güyaaaa:)
ama kuzu bana inanılmaz dakikalar yaşattı,hiç durmadı,sıkıldı ,ağladı,gezmek istedi.ilk kez böle bişi yaptı.
neyse,saolsun çiğdemcim halimize acıdı da bizi evine davet etti.bizde koşa koşa tamam dedik,hemde çok sevindik oğlumla.hiç kalkmadan saatlerce oynadı kuzular,yoruldular,öle guzeldi ki aralarında ki iletişim hayran kaldım.birlikte mama kardeşlği başlattılar,kuzu yankı ile brokoli çorbasını paylaştı.
bizde çiğdemle öle güzel fikir alışverişi yaptık ki...
ben onları çok sevdim.oğlumda :)
özellikle çiğdem ile aralarında öle bir kurdular ki ,sanırsın kırk yıldır tanıyorlar birbirlerini.
foto mak. bozuk olduğu için ben cekemedim ...ama bakmak isterseniz fotolar burda....
http://benimrenklerim.blogspot.com/2011/01/ne-gusell-yaptk.html

biz çiğdem ve yankı'dan çok mutlu ayrıldık.
bir çok hedefimiz var kuzular hakkında...insallah surekli bir araya geliriz...

4 Ocak 2011 Salı

BEN BURDAYIM....

çok uzun zaman ayrı kaldım biliyorum.aklımın bir ucuna hep bir yazma isteği oldu ama ne mümkün.öle yoğunum ki kafamı kaşıycak vaktım yok.
nereden başlasam;9 .ayına giren ve memeyı bırakan oğlumumu anlatsam,onun bu davranışı yuzunden neredeyse destek almaya kadar varacak olan perişan anneden mi bahsetsem...
bununla birlikte bozulan dengemizi,uyku sorunlarımızı,kuzinin formul sutu kabul etmeyişini,15 gunde 750 gram kilo kaybedişinimi anlatsam...çok dağıldım biliyourm....
perişanlık diz boyu.
yazmak istediğim ,fiki alışverişi yapmak isteiğim okdar cok konu var ki anlatmam...
hatda suan öle hızlı yazıyorum ki harf hatası falan kesin yapmışımdır affedin ,zamanla yarşıyorum,kuzi uyanmadan corbasını koymalyım...
hasta yatan eşime bakmalıym.
toplanaca çamaşırlar var asılacaklar var,bulaşık makinası boşalacak vs,vs,vs....
öldüm ,bittım ben..
gece yatağa yattığım vakit heryanım sızlıyor yorgunluktan...anne olmak ne zormuş.gene annemin kulaklasrını çınlattıp hakkını helal et anacım bilmezidm böle buyuk bir yukün altında olduğunu diyorum.birde beni bu hala getiren tek çocuk...
alışmışım iş ev arasında ki monotonluğa,birde çalışıyorum deli gibi derdim yoruluyorum derdim...
pehhh calışmakta neymiş....
ev hanımlığı en buyuk yorgunluk....
nese canlar:)
ben buradayım....
beni merak eden tum  herkese kocaman sevgilerimi yolluorum....
not: kuzi mama yemiyor farklı bir marka öneren vrmı birde biberon tutmuyor benimle aynı durumda olan anneler acil helpppp:)